Nasze "M"

Choć nie mam zwyczaju - jednak tym razem - proszę na samym początku o nie kopiowanie poniższych zdjęć dla jakichkolwiek celów reklamowych, czy komercyjnych, ponieważ stanowią część mojego zawodowego porfolio ;)  Z góry dziękuję:)

Uchylam rąbka tajemnicy i pochwalę się kilkoma "elementami" naszego nowego, wymarzonego "M"...

Byliśmy z moim przyszłym mężem zdecydowani: nie kupimy mieszkania w bloku, bo brak im duszy! No i nie kupiliśmy. Znaleźliśmy dzięki mojej mamie i niesamowitemu zbiegowi okoliczności pewną 100-letnią kamienicę w naszym rodzinnym mieście:

Mieszkanie było w opłakanym stanie: zalane, zaniedbane - od razu było widać co nas czeka, jeżeli zdecydujemy się je kupić:

Wspólne siły włożone w remont zaskutkowały tym, że po sześciu miesiącach mogliśmy wprowadzić się do naszego "M". Choć wiele elementów wymaga dokończenia - już możemy chwalić się kilkoma oryginalnymi (a przynajmniej mało popularnymi) pomysłami:
tu np. kominek obudowany starymi kaflami z pieca, który wyburzyliśmy (jednego z trzech, które były w mieszkaniu). Brawo dla teścia za profesjonalną rozbiórkę, dla teściowej - za pomoc w oczyszczeniu kafli, dla chłopaków z firmy budowlanej - za stworzenie w przestrzeni dokładnie tego, co wymyśliliśmy i co narysowałam:

(też jeszcze nie dokończony - brakuje drewnianych detali na dolnej półce i drewnianej półki u góry - na gzymsie).

Innym pomysłem, od którego całą rodzinę głowa bolała było odsłonięcie starych cegieł spod opadającego tynku - tu popisała się cała rodzina - a w szczególności moja mama, która narzekając pod nosem na nasze fanaberie, opracowała niezwykle skuteczną metodę czyszczenia cegiełki po cegiełce szczotą drucianą :D

Chcemy tu zamontować roletę - ekran opuszczaną w dół spod samego sufitu - do oglądania filmów, ponieważ ściana jest na wprost rozkładanej dużej sofy, a w mieszkaniu nie ma (i raczej nie będzie) tv. Roleta będzie opuszczana do maszyny (odziedziczona po pra - babci - i właśnie zaczynam na niej szyć - to niesamowite jak działają takie rzeczy - bez prądu! :D )

Stary zegar - uratowany przed zjedzeniem przez korniki z pewnej szopy na wsi. Mój narzeczony kilka lat temu już oddał go do renowacji i odrobaczenia. I tak sobie czekał. No to teraz wisi :) A pewnie by go spalono... pod nim serwantka - prezent od przyszłych teściów:

Moja mama narzekała "kto to widział tyle szaf w mieszkaniu!?" - a my mamy dwie duże i jest nam z nimi bardzo wygodnie - pierwsza była zrobiona przez moją ciotkę dla mojej babci wraz z innymi meblami (jakieś łóżka, toaletka chyba) - ale została w rodzinie tylko ona - więc sobie ją "zarezerwowałam" kilka lat temu. Druga szafa ta czekoladowa) wraz z dwoma walizkami została kupiona wraz z mieszkaniem (dwie pozostałe walizki wytargałam z babcinej piwnicy). Moi przyszli teściowie oddali szafę w dobre ręce i dzięki temu została porządnie odnowiona. Pięknie się prezentuje i naprawdę duuuużo pomieścić potrafi:

Obniżyliśmy sufity - aby oszczędzać na ogrzewaniu (położyliśmy też wełnę na konstrukcji). Aby jednak zachować piękne (naszym zdaniem) łuki wnęk okiennych - musiał powstać dokładny projekt złamań sufitu, dzięki któremu całe wnęki są widoczne przy wejściu do pomieszczenia:

Kuchnia - jej wersji nie było końca. Ostateczną "zatwierdził" mój ukochany i tak zostało. Tydzień później kupiliśmy meble - ale i tak dużo jeszcze tu brakuje (np. góry od starego kredensu, w którą chcę wmontować wyciąg kuchenny :/ może ktoś ma taki zbędny kredens? :( )

Uwagę w tym pomieszczeniu zwracają stare drzwi od wyburzonego już pieca, których nie chciałam za bardzo  odnawiać. Po ich otwarciu można zerknąć na termometr zamieszczony na nowej instalacji ogrzewania i odczytać temp. w zbiorniku z ciepłą wodą - ale to już za skomplikowane, żeby przynudzać... no i moje stare reklamy - ta z makaronem jest boska - a to właściwie jest tył poradnika przyjaciółki z 1950 roku :D

Na końcu kilka fotek łazienki - w której brakuje gzymsików nad białymi cegiełkami i szklanych drzwi przesuwnych, aby można było w wannie brać prysznic na stojaka bez chlapania całego pomieszczenia... ale co  tam - najważniejsza jest szafka pod umywalkę. Nie mogliśmy znaleźć takiej w odpowiednim wymiarze, a stolarze śpiewali nie lada ceny za wykonanie, od czego potwornie bolała nas głowa. Na szczęście na jednym z jarmarków staroci dojrzałam pewnego obdarciucha - kupiliśmy ją za 60 zł!!! i oczywiście sami odnowiliśmy. Szuflady są tu niezwykle wygodne :)

(rama lustra też z odzysku - znaleziona w "rodzinnej rupieciarni", oczyszczona i "odbejcowana" przeze mnie. Kinkiety wyszukane na allegro - bez kloszy - te znowu wynalezione na jarmarku - tym razem w Bytomiu (!)

Zburzyliśmy ścianę między łazienką, a kuchnią, aby zmieścić wannę i pralkę. Ta nowa widoczna na zdjęciu została postawiona z cegieł ręcznie formowanych. Płytki z tychże cegieł są położone na innej ścianie w kuchni nad blatem - na ich tle wiszą tasaki i radełko wykonane dawno temu przez mojego dziadka - "zawsze pod ręką, co?" - mówi mój narzeczony... hehehe :p

A do łazienki prowadzą takie nietypowe drzwi (znowu szafa?! - dziwią się goście...)- oczywiście sami je zrobiliśmy z elementów kupionych w sklepie budowlanym i ... ze starych map przedstawiających kawałek Norwegii ( mój narzeczony, to żeglarz i kapitan sportowy :D ). Od strony łazienki w miejscu map jest czarna tapeta z wytłaczaną "koronką". Poniżej map - jak widać - zwykła płyta meblowa w kolorze orzecha. Powyżej - prosta lampa - aby nie tworzyć konkurencji dla mocnych w swojej formie drzwi przesuwnych. Bo przedpokój do największych nie należy niestety...

I tak mieszkamy tu już od dwóch miesięcy.

Jesień już w pełni. Palimy w kominku, dłubiemy przy detalach remontowych. Mówi się, że w domu zawsze musi być coś do zrobienia. I dobrze. A gdyby mi przyszło znowu wkładać tyle pracy w to wszystko, zrobiłabym to bez problemu. Przestrzeń jest niezastąpiona, kiedy skroimy ją na własną miarę - nie kopiując i naśladując sąsiadów. W końcu oni tylko czasami nam do okien zaglądają - my w tych czterech ścianach tworzymy własną historię. Grunt, to dobrze określić swoje potrzeby...

A wy jak myślicie?